സിംഗിൾ സ്റ്റാർ (തനി നാടൻ)

ഒരു ചായ കുടിക്കാൻ വേണ്ടി അടുത്തുള്ള ഒരു സിംഗിൾ സ്റ്റാർ (തനി നാടൻ) ഹോട്ടല്ലിലോട്ട് കയറി ഇരിപ്പായി.

'അവിടെ എന്താ വേണ്ടത്...?'

'ഒരു മധുരമില്ലാത്ത ചായ'

'ശേഖരാ...ലൈനിൽ ഒരു വിത്തൌട്ട്, 

പിന്നെ തിരിഞ്ഞു എന്നോട് ചോദിച്ചു: 'കഴിക്കാൻ എന്തോ വേണം...?'

'ഒന്നും വേണ്ട.' ഇത്തിരി അമർത്തി തന്നെ പറഞ്ഞു. അവൻെറ ചോദ്യം സുഖിക്കാഞ്ഞിട്ടല്ല. ആ ചോദ്യത്തിനിടയിൽ അയാൾ കൈലിമുണ്ട് ഒന്ന് നിവർത്തി വീണ്ടും മടക്കികുത്തി ഉടുത്തു. ഒരു ചോദൃ ചിഹ്നം മനസ്സിലുടലെടുത്തു...ഇവൻ ഇനി അടുക്കളയിലോട്ട് വിളിച്ച് പറഞ്ഞത് നേരിൽ കാട്ടുവാനുളള ശ്രമം വല്ലതുമാണോ....ഈശ്വരാ.

ആശാൻ നിന്നതിൻെറ തൊട്ടടുത്തുള്ള തടി മേശ പുറത്ത് രണ്ട് ബേസിനിൽ കുറെ വടകളും പഴംപൊഴികളും ഞെരിപിരി കൊള്ളുന്ന പോലെ തോന്നി. (ഇടയ്ക്ക് പെയ്തു കൊണ്ടിരുന്ന മഴ കാരണമാകും ആ വടകൾ, പഴംപൊഴികൾ പെട്ടന്ന് ആറി തണുത്തിരുന്നു)

ചോദൃകർത്താവിൻെറ നില്പ് തുടർന്നു. ചായകടയിൽ വലിയ തിരിക്കില്ലായിരുന്നു.
അയാളുടെ മുണ്ട് മടക്കി കുത്തിയിരുന്ന പൊക്കത്തിൻെറ അളവുകോൽ ഏതവനായാലും ഒന്ന് അളന്ന് പോകും. കാരണം രോമകൂപങ്ങൾ നിറഞ്ഞ് നിന്നിരുന്ന അയാളുടെ തുടകൾക്ക് മേശ പുറത്ത് ഏറ്റവും മുകളിലായി വച്ചിരുന്ന വടകളെക്കാളും പൊക്കമുണ്ടായിരുന്നു. ആ വടകളകൾക്കും പഴംപൊഴികൾക്കും ജീവനുണ്ടായിരുന്നെൽ അവരെ ചുട്ട് എടുത്ത തിളച്ച എണ്ണയിൽ സ്വയം ചാടി ആത്മഹത്യ ചെയ്യതാനെ....ഉറപ്പ്. കാരണം ഒരു 'ബഹുമാനവുമില്ലാതെയായിരുന്നു' അയാൾ ആ വടകൾക്ക് മുന്നിൽ കൈലിമുണ്ട് പൊക്കി ഉടുത്ത് നിന്നത്.

മനസ്സിൽ അമർഷത്തോടെ ഞാൻ പറഞ്ഞു...തെണ്ടിക്ക് കൈലി താഴ്ത്തി ഉടുക്കാമായിരുന്നു.

അപ്പോഴേക്കും ചായ വന്നിരുന്നു. അത് കൊണ്ട് വന്നത് വേറെ ഒരാളായിരുന്നു.

വീണ്ടും ഞാൻ ആ പലഹാരങ്ങളെ സഹതാപത്തോടെ നോക്കിയിരുന്ന്...ചായ ഊതി കുടിച്ച് തുടങ്ങി. ഇടയ്ക്ക് സമയം നോക്കി....4:15. മഴ മേഘങ്ങൾ ഉരുണ്ട് തുടങ്ങിയത് കൊണ്ട് നേരമിരിട്ടിയത് പോലെയായി.

പെട്ടെന്ന് കൗണ്ടറിൽ നിന്നും ആരോ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. "മണിയാ, നീ അവിടെ കുറ്റി അടിച്ച പോലെ നില്ക്കാതെ പോയി തേയില വാങ്ങിച്ചിട്ട് വാ....മണിയാ"

(തുടങ്ങിയതും അവസാനിച്ചതും മണിയനിൽ..... കൊള്ളാം അവന് അറിഞ്ഞിട്ട പേര് തന്നെ....)

മണിയൻ അവിടുന്നു ചലിച്ചു തുടങ്ങി. വടയും പഴംപൊരിയും എന്നെ നോക്കി കണ്ണുകൾ ചിമ്മി ചിരിക്കുന്ന പോലെ തോന്നി.