പ്രതിബിംബം 



ഒന്നേ നോക്കിയുള്ളൂ...പിന്നെ നോക്കാൻ മെനക്കെട്ടില്ല...ഹോ ! എന്തുവായിരുന്നു...കിടുങ്ങി വിറച്ചു പോയി...ആ കിടുങ്ങൽ ഇപ്പോഴും മാറിയിട്ടില്ല...ഓർക്കുന്തോറും ഓടി അകലുവാൻ മനസ് വെമ്പുന്നു...ജീവിതത്തിൽ നിന്നും ഓർമ്മകളിൽ നിന്നും...മറ്റുള്ളവരിൽ നിന്നും. അകലുംതോറും ആ രൂപം വേട്ടയാടുന്നു - 'അവനെയും, പിന്നെ അവനെയും' 

..........................................................................................................................................................
ചോരയൊലിക്കുന്ന രണ്ടു കണ്ണുകൾ, നീണ്ട ചെവികൾ, കുന്തംപോലെ കൂർത്ത രണ്ടു കോമ്പല്ലുകൾ, ഒട്ടിയ കവിൾ...മുടി ഉണ്ടായിരുന്നോ...? ഓർക്കുന്നില്ല...അവനു നേരെ നീട്ടിയ കൈവിരലുകളിൽ എല്ലാം നീണ്ട നഖങ്ങൾ മാത്രം. തീക്ഷ്ണമായ ആ നോട്ടം ആരെയും ദഹിപ്പിച്ചു കളയും...വാൽ കണ്ടില്ല...ഫുൾ സൈസ് മിറർ അല്ലായിരുന്നത് കൊണ്ടാകാം വാൽ കാണാഞ്ഞത്...

നല്ല മനോഹരമായി പ്രതിഫലിക്കുന്ന ഒരു പുതിയ കണ്ണാടിക്കു മുന്നിലും പിന്നിലുമായി ഒരുകാലത്ത്, ഒരു മനസ്സും രണ്ടു ശരീരവുമായി ജീവിച്ച സുഹൃത്തുക്കൾ പരസ്പരം കണ്ട പ്രതിബിംബമായിരുന്നു ആ പേടിപ്പെടുത്തുന്ന രൂപം. രണ്ടാളും കണ്ടത് ഒന്ന് തന്നെ...

അതും ഒരേ സമയം...ഒരേ മനസ്സോടെ. പക്ഷെ ഇത്തവണ ആ മനസ്സിന് ഉടമകൾ അവർ അല്ലായിരുന്നു എന്ന് മാത്രം.(ആ മനസ്സുകളുടെ സ്പന്ദനം ഒരു കാലത്ത് ഇരുവരും ഒരേ പോലെ അറിഞ്ഞിരുന്നു. ഇന്ന് അവർക്ക് സ്വന്തം മനസ്സ് പോലും അന്യമായിരിക്കുന്നു)
............................................................................................................................................................
ചങ്ങാതി നന്നായാൽ കണ്ണാടി വേണ്ടയെന്ന് ഒരു പഴമൊഴി തുടരെ കേട്ടിട്ടുള്ളവരാണ് നമ്മൾ.
ഇന്ന് ആ പഴമൊഴി അന്വർത്ഥമാക്കാൻ എത്രപേർക്ക് കഴിയും. എത്രത്തോളം ആത്മബന്ധം 
ഇന്ന് നിലനില്ക്കുന്നു...ഉണ്ടാകാം ഇല്ലെന്നു ഒരിക്കല്ലും പറയുവാൻ എനിക്കാകില്ല...

എന്നാലും.....!!!